Z biegiem lat coraz bardziej zaznaczają się w nas przywary rodzinne. Odnajdujemy w sobie jakąś cechę rodziców w formie nawet jaskrawszej niż u nich i to »odkrycie «, niebywale demoralizujące, uświadamia nam, jak bardzo puste jest słowo »wolność «; w istocie mamy wolność, ale wyłącznie wolność bycia tym, czym jesteśmy. Co jest równoznaczne z najściślejszą, jaka być może, definicją konieczności.