W każdym z włókien, z jakich utkana jest tkanina naszej wiary, zawiera się więcej zwątpienia w Boga niż pewności, że ma On dobre serce, że nas kocha. Ponieważ nasze smutki są realne. Samotność i zawód miłosny bolą naprawdę. I co kobieta wtedy robi? Co my wszystkie mamy skłonność robić?
Gdy kobieta - jak my wszystkie - traci łaskę, największemu zniszczeniu ulega to, co w niej najdelikatniejsze, czyli piękno, które zachęca do życia. Staje się kobietą dominującą i władczą - albo... na drugim końcu spektrum... przygnębioną, bezradną, zastraszoną. Bądź kombinacją obu, zależnie od kolei życia.