Człowiek
Paradoksalna ja. Zawsze chcę to, czego mieć nie mogę. Kocham ludzi, w których nie ma miłości nawet do nich samych. Chcę być zawsze tam, gdzie mnie nie ma, a jak już jestem, to okazuje się, że dobrze tylko brzmiało i wyglądało. I jadę dalej szukać siebie. I szukam: w ludziach, w zawodach, w coraz to nowszych zainteresowaniach, planach i miejscach. Szukam siebie wszędzie, tylko nie w sobie. Jakbym szukając siebie coraz bardziej się od siebie oddalała. Kocham się w miejscach, w których być nie mogę, w ludziach od których powinnam uciekać bo z pewnością nie dadzą mi oni szczęścia.
— Od duszy strony
