Pierwszy problem romantyzmu i romantyków polega na tym, że dziś to słowo w ogóle nie jest rozumiane. Wypaczane na tysiąc sposobów, a najpopularniejsze, to traktowanie pozerów jako romantyków (te wszystkie scene emo dzieciaki), albo też "chłopaków z bajerą" uważanych za romantycznych. BŁĄD BŁĄD BŁĄD! Egoizm, pozerstwo i tandeta (kolacja przy świecach na pierwszej randce) nie mają NIC wspólnego z romantycznością. Problem drugi romantyczności i romantyków wiąże się z ich nieodłącznym atrybutem, czyli EMPATIĄ. Wczuwaniem się w sytuację innych ludzi. Współczucie. Troska. Bezinteresowna. "Nazywam się Milijon, bo za milijony kocham i cierpię katusze." Jakoś tak to szło. Złamane serce i nieszczęśliwe zakochanie nie jest atrybutem romantyka, jest co najwyżej jego efektem. Kobiety, dziewczyny, od zawsze wolały konkretnych mężczyzn, praktycznych. Nawet jak była moda na romantyków, kończyło się zwykle na romansach, dziewczyny nie wytrzymywały trudnego współżycia z romantykiem i odchodziły. Czy kobiety są romantyczne? Myślę że mniej, zwłaszcza dziś. To straszne egoistki, czasem materialistki, czasem nastawione na sukces i rywalizację. Często to matki zabijają w dziewczynach ten pozytywny romantyzm, działając jak antybiotyk, chcąc ochronić przed złem niszczą też to co dobre. Empatia dziś nie jest w cenie, bo kojarzy się z naiwnością, lamerstwem. Romantyzm w wydaniu męskim jest dla nich nieżyciowy, zbędny. Romantyzm w wydaniu kobiecym... istnieje w ogóle?