Miłość zabija. Czy ją kochałem? Czy był wybór? Przeszłość to ziejąca otchłań, próbujesz od niej uciec, ale im dłużej uciekasz, tym głębsza, straszniejsza rośnie za tobą. Jej krawędzie ocierają twoje pięty. Ale musisz odwrócić się i stawić jej czoła. Ale to jak patrzenie na grób swojej miłości. Albo całować usta pistoletu, kulę drżącą w swym mrocznym gnieździe, gotową do odstrzelenia ci głowy. Ujrzysz wybory których bezwiednie dokonałeś. Jak pozostanie do późna w pracy by pogadać z kumplem, zamiast spieszyć do domu, do rodziny. Chcemy cierpieć, umierać za rzeczy, na których nam zależy. Za miłość, za właściwe wybory. Z jej powodu rozwiązałem sprawę, moją sprawę. To, kim jestem.