Bo wtedy był taki czas, że życia się bardziej bałem niż śmierci, że myśl o własnej śmierci dodawała mi wtedy otuchy. Nikogo oprócz mnie to wtedy nie obchodziło. Nie ma chyba większej samotności niż brak człowieka, któremu ufa się na tyle, iż chciałoby się mu wyznać swoje pragnienie lub zamiar zakończenia życia.