I później nie ma się co dziwić, że jest płacz. Jak sobie pścielisz, tak się później wyśpisz. Kiedy oczekujesz, a nie dajesz, kiedy oczekujesz a nie nic nie mówisz, kiedy dają, a odrzucasz i kiedy coś się dzieje a Ty rozkładasz ręce, bo może samo się zrobi, bo przecież nie ja. Ja nie pokaże, że mi zależy bo nie wiadomo dlaczego. Bo ego, duma i inne wygodne dziecinne i nieżyciowe wymówki. Lub nie pokażę, że jest źle bo to ma być widać, a że nie widać? To przecież nie moja wina. Nie bierzemy spraw w swoje ręce bo zaangażowanie powoduje konsekwencje, a z konsekwencjami trzeba się uporać, jeśliby miały się okazać niepożądane. Jest łatwiej być ironicznym i cynicznym niż okazać wrażliwość lub to, że zależy. A że takie zachowanie niczego nie ułatwi? Trzeba dopiero patrzyć długoterminowo i przede wszystkim nie na własny czubek nosa. Wszystko ma swoje konsekwencje, jeśli sam sobie szkodzisz, nic żadną siłą nie sprawi, że będzie Ci w życiu łatwiej.