Są słowa jak mróz palące
że muszą uciekać z ust
i myśli jak sól szczypiące
co rozdrapują w strzępy mózg
są oczy co widzą więcej
w zadartej głowie do chmur
Są wielkie wśród nas nadzieje
zbudzone latami krzywd
więc na nich się dobrze sieje
zamęt co obrodzi w mit
gdy prawdą jest punkt widzenia
zależny od liczby sług
jedyne co tu się zmienia
to chodnik na różowy bruk.