Cytaty autora Ewa Woydłło-Osiatyńska (3)

Porozumiewajmy się ze sobą, czyli wyrażajmy nawzajem swoje potrzeby. A potrzebą jest wszystko to, co lubię, i to, czego nie lubię, czego pragnę i co muszę. Jeśli chcę przekazać, coś dla mnie bardzo ważnego, mówię: Mamo, czy mogę Ci powiedzieć o jednej sprawie? Na pewno Cię to trochę zaboli, bo wiem, że nie lubisz uwag, ja zresztą też ich nie lubię. Ale pozwól mi to powiedzieć, bo wtedy będzie mi trochę łatwiej. Mamy ze sobą rozmawiać, a nie sobie coś oznajmiać.

... Gdyby tu nagle wjechała kobieta na wózku inwalidzkim, pokaleczona, w dygocie, krew leci, i to by jej tatuś zrobił, to bym powiedziała: O kurczę, ale ją skrzywdził. Tymczasem wchodzi młoda dziewczyna, ma ukończone dwa fakultety i mówi, że czegoś nie może, bo mama... A po kim ona ma tę urodę? Po mamie. No to na klęczki. I nawet jeśli ktoś ma za sobą naprawdę okropną historię, to mogę powiedzieć: Ale przetrwałeś. Pomyśl, jakie masz fajne, silne geny. A od kogo je dostałaś? Od rodziców. No to na klęczki i dziękuj. Każdą urazę da się zamienić we wdzięczność... A dlaczego nie? Do tego, żeby się pojednać, są potrzebne działania obustronne, ale żeby wybaczyć, wystarczy podejście jednostronne.

...to się jednak zawsze zaczyna od rodziców i od tego jak oni wychowują swoje dzieci. Jeśli będą dla nich autorytetem za młodu, to będą nim też za kilkanaście czy kilkadziesiąt lat. A jeżeli nie zadbają o to, aby zbudować z dzieckiem więź, to naprawdę nie można się dziwić, kiedy potem tej więzi nie ma. Bo więź jest rezultatem uczuć, nie świadczeń. Tymczasem dzisiaj rodzice dają najwięcej dóbr materialnych, a najmniej dają siebie. Kiedyś w radiu dziennikarka zapytała mnie o to, co jest najważniejsze w stworzeniu dobrej rodziny. Odpowiedziałam, że to coś, co nic nie kosztuje - CZAS.